با توجه به شئونات پنجگانه انسان که ذکر شد،

اصالت و قدر واقعی انسان این است که

موجودی ابدی است که فقط عشق به الله و معصومین علیهم السلام

آرامش می کند و شئونات دیگر باید در خدمت این عشق قرار بگیرند،

اگر کسی این مهم را درک نکرده یعنی هنوز خودش را به عنوان یک انسان

نمی شناسد و قدر خودش را نفهمیده است؛ چنین انسانی حتی اگر عبادت

هم کند، عبادات و حاجاتش متعلق به بخشهای پائینی است و در شب قدر

برای او احیاء و زنده شدنی صورت نمی گیرد.